Czym jest autyzm?

Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, które najczęściej ujawnia się w ciągu pierwszych trzech lat życia jako rezultat zaburzenia neurologicznego, które oddziałuje na funkcje pracy mózgu. Autyzm i jego pochodne, jak podaje statystyka, występują raz na 10 000 dzieci i występuje cztery razy częściej u chłopców niż dziewczynek. Dochody, stopa życiowa, czy wykształcenie rodziny nie mają żadnego wpływu na występowanie autyzmu. Autyzm ma wpływ na rozwój mózgu w sferach rozumowania, kontaktów socjalnych i porozumiewania się. Dzieci i dorośli z autyzmem najczęściej mają kłopoty z komunikacją w grupie i wspólnych czynnościach. Zaburzenia utrudniają im porozumienie z innymi i stosunek do świata zewnętrznego. Chorzy mogą wykonywać te same ruchy ciała (np. machanie ręką, kołysanie się), nietypowe reakcje wobec ludzi, lub przywiązanie do przedmiotów, czy sprzeciwianie się jakimkolwiek zmianom w rutynie. W niektórych przypadkach może występować agresja i/lub samookaleczanie się. Autyzm jest trzecim najczęściej spotykanym upośledzeniem rozwojowym - częstszym niż zespół Down'a. Jednak większość społeczeństwa, w tym wielu pracowników służby zdrowia, świata nauki, nadal nie rozumie jak autyzm oddziałuje na osoby chore i jaki jest najlepszy sposób pracy z osobami cierpiącymi na autyzm.

 Jak zachowują się osoby z autyzmem?

Dzieci autystyczne rozwijają się w zasadzie normalnie aż do 24-30 miesiąca, kiedy to rodzice mogą zauważyć opóźnienie w mowie, zabawach lub kontakcie z dzieckiem. Autyzm może się objawiać w następujących sferach:

• mowa rozwija się słabo lub wcale, używanie słów bez znaczenia, porozumiewanie się gestami zamiast słów, słaba możliwość skupienia uwagi,
• dziecko woli spędzać czas samo niż z innym, nie interesuje się zawieraniem przyjaźni, słaby kontakt wzrokowy, mało się uśmiecha,
• nadwrażliwość na dotyk lub brak reakcji na ból, wzrok, słuch, dotyk, ból, węch, smak mogą być mniej lub bardziej upośledzone,
• brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponuje czynności, nie wymyśla zabaw,
• nadpobudliwość lub otępienie, częste wybuchy złego humoru bez powodu, uparte przywiązanie do jednego przedmiotu lub osoby, może okazywać agresję lub autoagresję.

Czy istnieje lekarstwo na autyzm?

Wiedza na temat autyzmu pogłębiła się ogromnie od czasu pierwszego sformułowania autyzmu w 1943 r. Niektóre wcześniejsze dążenia do uleczenia wydają się dziś nierealne w świetle tego co jest wiadome na temat chorób mózgu. Wyleczyć znaczy "przywrócić do zdrowia fizycznego, psychicznego, stanu normalnego". W medycznym sensie nie ma leku na wyleczenie zmian w mózgu, które są czynnikiem autyzmu. Aczkolwiek ciągle znajdujemy lepsze sposoby rozumienia choroby i pomocy chorym w przystosowaniu się. Niektóre symptomy mogą z czasem zelżeć, inne mogą zniknąć. Przy właściwej opiece wiele zachowań autystycznych może być zmienionych na lepsze, nawet do momentu, gdzie mogą one ustąpić. Niestety, większość dzieci i dorosłych będzie okazywała pewne stopnie autyzmu przez całe życie. Możliwe są różne rodzaje terapii w zakresie mowy, zachowania, wzroku, słuchu, terapie muzyczne, a także leki i zalecenia dietetyczne. Terapie powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb chorego.

tłumaczenie definicji autyzmu wg ASA

Dzieci autystyczne często oceniane są po prostu jako niegrzeczne, a ich rodziców obwinia się o to, że nie potrafią wychować malucha. Jest to bardzo krzywdzące, zarówno dla matki czy ojca, jak i dla samego dziecka. Często bowiem cała rodzina bardzo ciężko pracuje nad tym, żeby malec nauczył się funkcjonować w naszym społeczeństwie, zapewnia terapię, ale wszystko wymaga czasu. Takie uwagi, niestety, nie pomagają. Znacznie lepsze byłoby wykazanie zrozumienia i udzielenie ewentualnej pomocy tak, jak w przypadku innego rodzaju niepełnosprawności.

Dlaczego autystyczne dzieci zachowują się w taki budzący niechęć sposób? Najczęstszym problemem wynikającym z autyzmu jest zaburzenie rozwoju społecznego i zamknięcie się dziecka we własnym świecie oraz brak umiejętności funkcjonowania w społeczeństwie. Niegrzeczne dziecko zazwyczaj świetnie wie, że jest niegrzeczne – autystyczne natomiast nie ma pojęcia, że robi coś nie tak, a przy głębokim zaburzeniu może w ogóle nie być świadome istnienia jakichkolwiek norm zachowania. Trudno więc, żeby ich przestrzegało.